Mijn eerste kennismaking met de Eerste Wereldoorlog vond plaats tijdens mijn studie Duitse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Leiden waar we in een werkgroep onderzoek deden naar pro- en anti-oorlogsliteratuur rondom de Eerste Wereldoorlog. Met natuurlijk een bestseller als Im Westen nichts Neues prominent aanwezig, maar ook oorlogsverheerlijkende boeken als Sieben vor Verdun en In Stahlgewittern kwamen aan de orde. Over het laatstgenoemde boek waren de discussies met betrekking tot pro of contra overigens hevig.
Het boek dat mij het meest is bijgebleven en daarmee aanzienlijk heeft bijgedragen aan mijn interesse voor de Eerste Wereldoorlog was en is Heeresbericht van Edlef Köppen. Ik kan het iedereen aanraden die iets van de duistere sfeer van die tijd wil proeven.
Een sfeer die ik tijdens mijn latere tripjes naar de voormalige slachtvelden in België en Frankrijk in de eindeloze, desolate en vaak troosteloze landschappen vanuit het boek dacht terug te herkennen, in al mijn onwetendheid over hoe het echt geweest zou moeten zijn.
Ik wil graag dat mensen in zijn algemeenheid meer over de Eerste Wereldoorlog ervaren, er meer van weten en ook iets van die duistere sfeer proeven. Het maakt je een ander mens, met net iets meer begrip voor de wereld om ons heen. In het bestuur van het Studiecentrum Eerste Wereldoorlog hoop ik daar een bijdrage aan te leveren.
